Plac Narutowicza nigdy nie powstał w projektowanym kształcie, zwieńczającym całe założenie przestrzenne. W obecnym układzie urbanistycznym brakuje pierzei domykającej kształt placu i nadającej mu właściwą skalę. Stara Ochota zawsze cechowała się bogatą ofertą przestrzeni zielonych, penetrujących strefy pomiędzy pasami zabudowy. Nowy projekt Placu Narutowicza zakłada powrót do dawnych założeń i przywrócenie zieleńców o różnorodnym charakterze. Bez brakującej zabudowy, projektowany plac jest porównywalnej wielkości do np. Placu Piłsudskiego oraz Placu Konstytucji. Nieodpowiednia skala, oraz dominacja komunikacji nie pozwala na stworzenie poprawnej przestrzeni publicznej.

Dewastacja zieleni, którą możemy obserwować na współczesnym placu, wskazuje na konieczność kompletnego przearanżowania jego struktury. W innym przypadku może nastąpić szybki proces redegeneracji przestrzeni. Przywracamy ramy placu z pierwotnej koncepcji, oraz projektujemy zieleniec wydzielony od węzła komunikacyjnego. Komunikacja oraz węzeł przesiadkowy zostaje zgrupowana na ulicy Grójeckiej, uwalniając przestrzeń publiczną. Plac Narutowicza posiada charakter węzła komunikacyjnego i punktu centralnego dzielnicy zlokalizowanych na placu. Jednakże te cechy razem z narastającymi przez lata zieleńcami wyznaczają jego prawdziwy charakter i tożsamość.